Stosowanie pierzgi pszczelej jest na ogół bezpieczne i nie wywołuje negatywnych konsekwencji. Można zażywać ją w preparatach aptecznych, jako suplement diety, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby zaopatrzyć się w nią i przyjmować samodzielnie. Jak stosować pierzgę pszczelą? Najlepiej rozpuścić łyżkę w letniej wodzie (nie
23 paź 2011 23:14 Kulinarne ABC Pieczarki w nieprzetworzonej postaci możemy przechowywać do 4 dni. ocena: 5/5 głosów: 1 Dodaj do ulubionych Wybierz listę: Pieczarki to najpopularniejsze i najczęściej wykorzystywane w kuchni grzyby. Niestety, musimy je dość szybko wykorzystywać, bo ciemnieją. Pieczarki odmiany białej możemy przechowywać w lodówce na dolnej półce maksymalnie 4 dni, natomiast odmiany brązowej 6 dni. Jeżeli chcemy pieczarki przechowywać dłużej to mamy do wyboru suszenie, mrożenie lub konserwowanie. Pieczarki przed przygotowaniem z nich potrawy można obrać, ale starczy również wyszczotkowanie i opłukanie pod zimną wodą. Pieczarki można również jeść na surowo, wtedy używamy wyłącznie najświeższych grzybów i jemy dania zaraz po zrobieniu.
Wniosek: jak długo można przechowywać cebulki tulipanów? Jak długo przetrwają niezasadzone cebulki tulipanów? Jeśli przechowujesz je prawidłowo, cebulki tulipanów mogą wytrzymać nawet rok. Nie oznacza to jednak, że należy je przechowywać przez 12 miesięcy. Jeśli pora roku jest odpowiednia, najlepiej sadzić cebulki od razu.
Jeżeli mamy miód w domu, to sięgamy po niego zazwyczaj dość często. Ląduje na kanapkach, na placuszkach, jest dodawany do herbaty, do wypieków czy marynat. Wypada więc przechowywać go tak, by był pod ręką, ale jednocześnie tak, by nie utracił swoich właściwości odżywczych i nie zepsuł się. Jak więc przechowywać miód? Gdzie najlepiej to robić? jest produktem bardzo trwałym. Znane są przypadki, gdy jedzono nawet miód znajdywany na stanowiskach archeologicznych, czyli naprawdę – dosłownie – wiekowy. Czy miód może się popsuć? Owszem, chociaż jest to dość rzadkie i naprawdę trzeba się postarać… Dotyczy to większości miodów, nie wszystkich, bo np. wrzosowy jest dość wrażliwy na warunki przechowywania i faktycznie może sprawiać w tej materii trochę problemów. Czasami zachodzić może też fermentacja miodu, właśnie ze względu na niewłaściwe warunki przechowywania (albo błędy przy przetwarzaniu miodu na etapie pasieki).Jednak w przypadku większości miodów wystarczy zastosować się do bardzo prostych zasad. Miód powinien być przechowany w miejscu nie narażonym na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, w miarę możliwości zacienionym. Zaleca się, by miód był przechowywany w temperaturze około 8-10 stopni Celsjusza. Taka, w warunkach domowych, jest dość trudna do uzyskania, charakterystyczna bardziej dla spiżarni przydomowych, które kiedyś były powszechne np. w obejściach wiejskich. Ziemianka, w której w zasadzie cały rok panowała temperatura bliska 5-10 stopni była idealna do długotrwałego przechowywania jednak możemy założyć, że takich warunków nie możemy miodom zapewnić. Można zapasowe słoiki miodu przechowywać w chłodniejszym pomieszczeniu, a ten, który jemy na bieżąco już normalnie w temperaturze pokojowej w kuchni. Nie jest to może wyjście idealne, ale jeśli temperatura wynosi około 20 stopni, to miód nadal zachowuje niemal pełnię swoich składników odżywczych i temperaturze zewnętrznej około 25-30 stopni miód ma tendencję do pozostawania w stanie bardziej płynnym, chociaż taka akurat temperatura może być już zbyt wysoka, biorąc pod uwagę utratę wartości odżywczych. W okresie letnich upałów warto więc postarać się, by miód miał troszkę chłodniej, a nawet włożyć go do – przechowywanie w lodówceTemperatura w lodówce jest zazwyczaj niższa, niż optymalne 8-10 stopni, jednak dla przechowywania miodu lepsza jest zbyt niska, niż zbyt wysoka. W zasadzie miód można nawet zamrozić i nie powinno spowodować to zbytniej utraty właściwości odżywczych (literatura mówi, że może ona być znikoma lub nawet żadna). Wielu znawców tematu zaleca przechowywanie miodu w lodówce, co spowalnia krystalizację, chociaż po oziębieniu konsystencja nie każdemu może odpowiadać. Wydaje się więc, że jeśli nie jesteśmy w stanie zapewnić miodom temperatury do około 20 stopni przy przechowywaniu np. w kuchni czy spiżarce, to przechowywanie miodu w lodówce będzie dobrym pomysłem. Pamiętajmy przy tym, by pojemniki były szczelnie zamknięte. Miód lubi chłonąć zapachy, a w lodówce przechowujemy nieraz intensywnie pachnące czym przechowywać miód?Zazwyczaj miód przechowywany jest w słoikach, w których został zakupiony. Sporadycznie może to być naczynie ozdobne, w którym podajemy miód na stół. Warto pamiętać, by były to pojemniki wykonane ze szkła, ceramiki, gliny szkliwionej. Nie porowate i nie stalowe – metal może pozostawiać niezbity przyjemny posmak. Powinny być szczelnie zamykane, by nie chłonęły wilgoci z powietrza, co może prowadzić do fermentacji miodu, co nie jest zjawiskiem korzystnym – aczkolwiek nie powoduje, że miód nadaje się do wyrzucenia. Natomiast niemal na pewno będziemy mogli obserwować krystalizację miodu, i tym akurat nie należy się miód się krystalizujeNaturalnym procesem przy przechowywaniu miodu jest jego krystalizacja. Zachodzi w różnym tempie, więc nie zawsze jesteśmy w stanie ją zaobserwować, np. jeśli zjemy miód, zanim zacznie się krystalizacja 🙂 W przypadku miodów kremowanych też jest ona w zasadzie nieodczuwalna – mają one konsystencję podobną do kremów do smarowania, stąd też są bardzo dobre do używania na kanapkach. Jeśli dłuższe przechowywanie miodu prowadzi do krystalizacji, to powinniśmy się cieszyć. Oznacza to, że kupiliśmy faktycznie naturalny, prawdziwy miód. Jeśli po krystalizacji trudniej nam z niego korzystać, bo np. gorzej się rozsmarowuje, to proces można odwrócić, wkładając miód do kąpieli wodnej w temperaturze około 30 stopni (nie więcej niż 40).Jak długo można przechowywać miód?Ciężko powiedzieć. Jeśli przy przechowywaniu miodu zapewnimy odpowiednią temperaturę i w hermetyczne zamknięcie, to przechować możemy go dosłownie latami. Zdarza się to jednak bardzo rzadko, bo w końcu miód jest tak smaczny i zdrowy, że po prostu zjadamy go na bieżąco i przechowamy jedynie przez kilka miesięcy.
Pierzga – jak długo można przechowywać? Produkty pochodzenia pszczelego warto zawsze kupować w sprawdzonych miejscach, najlepiej bezpośrednio w pasiekach. Na ich trwałość i zachowanie cennych właściwości duży wpływ będzie mieć ich sposób przechowywania.
Pierzga to naturalny środek wytwarzany przez pszczoły. Cechuje go zawartość wielu cennych składników odżywczych, które mają pozytywny wpływ na zdrowie. Produkt ułatwia leczenie różnych schorzeń i jednocześnie poprawia wygląd skóry. Stosowanie pierzgi jest bardzo łatwe i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Jakie właściwości ma pierzga? spis treści 1. Co to jest pierzga? 2. Skład pierzgi 3. Dawkowanie pierzgi 4. Stosowanie pierzgi 5. Przeciwwskazania 6. Właściwości lecznicze pierzgi 7. Zastosowanie pierzgi w kosmetyce 8. Ile kosztuje pierzga? rozwiń 1. Co to jest pierzga? Pierzga pszczela to pyłek kwiatowy składany do komórki plastra, zmieszany ze śliną i miodem. Masa jest starannie zlepiona, zalana miodem i woskiem. Zobacz film: "Miejskie pasieki" Bez dostępu powietrza pierzga ulega fermentacji mlekowej, co działa na nią konserwująco i sprawia, że staje się łatwiej przyswajalna niż sam pyłek. Wokół każdego ziarenka znajduje się otoczka, która jest rozpuszczana podczas fermentacji. To dzięki temu przyswajalność witamin wzrasta kilkukrotnie. Zapas pierzgi w ulu jest niezastąpionym pokarmem dla pszczół, który nie ulega rozwojowi pleśni i bakterii gnilnych. Może być przechowywany przez długi czas bez obawy o utratę cennych właściwości. Pszczela rodzina zjada od 15 do 45 kilogramów pierzgi rocznie. Znaczną część spożywają 3-6 tygodniowe owady, które karmią larwy i tworzą mleczko pszczele. Wykazano, że niedobór pierzgi jest odpowiedzialny za spadek odporności pszczół. Ponadto, te odżywiane samym pyłkiem żyją znacznie krócej. W porównaniu z pyłkiem, pierzga zawiera mniej białka (12%) i tłuszczu (66%), zamiast tego więcej cukrów (o 60%) i innych substancji. To źródło witaminy K i kwasu mlekowego. Zawiera również znacznie większą ilość peptydów i wolnych aminokwasów. Pierzga jest trudna do pozyskiwania, ponieważ musi być zbierana ręcznie. Uzyskanie dużych ilości jest bardzo trudne techniczne, więc często w produktach znajduje się sztucznie tworzona pierzga. 2. Skład pierzgi Pierzga zawiera wiele dobroczynnych składników, które pozytywnie wpływają na stan zdrowia i samopoczucie. Jakością przewyższa tak cenne produkty, jak mięso wołowe czy wieprzowe. W jej składzie znajduje się: witamina A, witamina B1, witamina B2, witamina B3, witamina B6, witamina C, witamina PP, witamina E, witamina D, witamina H, witamina K, witamina B12, żelazo, fosfor, potas, miedź, sód, magnez, cynk, selen, chrom, nikiel, krzem, enzymy: inwertaza, kataliza, pepsyna, trypsyna, lipaza, laktaza. 3. Dawkowanie pierzgi Pierzga często jest stosowana w celu wzmocnienia organizmu oraz zaspokojenia zapotrzebowania na witaminy. Dzieci w wieku 3-12 lat powinny spożywać 10-15 gramów dziennie, natomiast dzieci powyżej 12 lat i dorośli - 20-30 gramów na dobę. Najlepiej spożywać ją dwa razy dziennie - rano na czczo i wieczorem przed snem. Można zażywać ją również trzy razy dziennie, 1-2 godziny po posiłku. Kuracja lecznicza pierzgą powinna trwać co najmniej kilka miesięcy. Warto jednak przed stosowaniem naturalnych metod poradzić się lekarza. Jest to szczególnie konieczne w przypadku kobiet w ciąży, dzieci poniżej 3. roku życia, młodzieży w okresie rozwoju oraz kobiet w czasie menopauzy. Według zachodniej literatury zwiększenie dawkowania pierzgi do 4 łyżeczek dziennie jest zalecane po kuracji antybiotykiem, ludziom starszym, osobom intensywnie trenującym i osobom wycieńczonych nerwowo. Kurację pierzgą najlepiej przeprowadzać dwa razy w roku przez 30-60 dni, najlepiej w czasie wiosny i jesieni. Przerwa powinna wynosić trzy miesiące. 4. Stosowanie pierzgi Pierzgę można stosować na wiele różnych sposobów, ponieważ w smaku nie różni się znacząco od miodu. Można po prostu zjeść odpowiednią ilość produktu lub rozpuścić ziarenka w filiżance z wodą, sokiem, mlekiem lub miodem. Ważne, by płyn nie był gorący, temperatura powyżej 40 stopni Celsjusza dezaktywuje większość wartości odżywczych. Pierzgę można również zalać wieczorem i wypić dopiero rano. Osoby żywione sztucznie mogą wprowadzać do żołądka lub jelit pierzgę rozpuszczoną w wodzie. Kurację można też łączyć z zażywaniem leków farmaceutycznych. 5. Przeciwwskazania Pierzga pszczela to substancja, która jest bardzo dobrze tolerowana przez organizm i nie wywołuje żadnych skutków ubocznych. Wyjątkiem jest uczulenie na produkty pszczele, w takiej sytuacji stosowanie produktu nie jest zalecane, ponieważ może wystąpić reakcja alergiczna. Pierzga nie powinna być również zażywana w nadmiarze, ponieważ przyczynia się do przybierania na wadze ze względu na wysoką zawartość cukru. 6. Właściwości lecznicze pierzgi Lecznicze możliwości pierzgi są ogromne, mimo że nie jest to produkt dostępny na receptę. Do jej najcenniejszych właściwości należy: regeneracja organizmu po operacji, regeneracja organizmu po zawale serca, regeneracja organizmu po kuracji antybiotykiem, regeneracja organizmu po intensywnym treningu, wzmocnienie organizmu, stymulacja układu nerwowego, wspomaganie układu pokarmowego (wrzody żołądka, zaparcia, biegunka, zapobieganie infekcjom, zaspokajanie zapotrzebowania na witaminy, wzmocnienie odporności organizmu, działanie antybakteryjne, poprawa apetytu. Pierzga wspiera walkę z wieloma chorobami i schorzeniami, takimi jak: anemia, choroby jelit, nadciśnienie, choroby skóry (zwłaszcza łuszczyca), nowotwór, stan zapalny jamy ustnej, gardła i przełyku, dolegliwości trawienne, zaburzenia przemiany materii, choroby żołądka, zaparcia, choroby wątroby, choroby pęcherzyka żółciowego i trzustki, cukrzyca, dna moczanowa, przerost prostaty, choroby nerek, katar sienny, astma, reumatoidalne zapalenie stawów, depresja, choroby immunologiczne, schorzenia wieku starczego, problemy ze wzrokiem, ogólne osłabienie, menopauza. Pierzga chroni wątrobę, stabilizuje jej pracę i zmniejsza poziom bilirubiny. Świetnie działa w przypadku ostrego i przewlekłego zapalenia wątroby oraz uszkodzeń narządu. Produkt umożliwia zahamowanie procesu zapalnego, martwicy i stłuszczenie komórek. Ponadto, pobudza organizm do tworzenia hemoglobiny i czerwonych ciałek. Pierzga pszczela ulepsza funkcjonowanie błony śluzowej żołądka, wspiera metabolizm i proces trawienia. Jednocześnie zapobiega nadwadze i niedowadze. Produkt zawiera antybiotyki, hamujące rozwój bakterii, który skutecznie wspomaga walkę z zakażeniami bakteryjnymi i wirusowymi. Ze względu na wysoką zawartość biopierwiastków i witamin pierzga wzmacnia system odpornościowy. Jednocześnie zmniejsza ryzyko zachorowania z niedoboru bioelementów, skażenia powietrza, wody i pokarmu. Pierzga może pomóc również w zaburzeniach wzrostu, dolegliwościach związanych z klimakterium, wypadaniu włosów oraz łamaniu się paznokci. Zmniejsza stężenie cholesterolu i rozwój miażdżycy. Wspiera ośrodkowy układ nerwowy, zmniejsza napięcie nerwowe i pobudzenie. Jednocześnie poprawia samopoczucie i uspokaja. Doceniają ją szczególnie chorzy, który cierpią na zaburzenia starcze, nerwicę lub stany wyczerpania psychicznego. Pierzga wspomaga również działanie antydepresantów, co umożliwia zmniejszenie ich dawkowania. Pierzga poprawie ukrwienie tkanki nerwowej, koncentrację i pamięć. Niweluje skutki procesu starzenia się organizmu i sprzyja długowieczności. Produkt wspiera leczenie chorób oczu, takich jak zapalenie siatkówki, rogówki i spojówek. Odpowiada także za poprawę ostrości widzenia i zmniejsza pogłębianie się wady wzroku. Po pierzgę pszczelą warto sięgnąć również w przypadku choroby alkoholowej, ponieważ skutecznie uzupełnia niedobory składników mineralnych. Zmniejsza też intensywność dolegliwości po odstawieniu napojów wysokoprocentowych. Jest stosowana przez niektóre osoby do leczenia cukrzycy, ponieważ pobudza wydzielanie insuliny. Doceniają ją również osoby, narzekające na ból mięśni i kręgosłupa, chroniczne zmęczenie, dysleksję, jadłowstręt psychiczny, osłabienie popędu i niepłodność. Pierzga jest pomocna również w przypadku łysienia, siwienia, nadczynności tarczycy, szkarlatyny, przerostu prostaty oraz zapalenia zatok. 7. Zastosowanie pierzgi w kosmetyce Pierzga pszczela ze względu na wysoką zawartość kwasu L-mlekowego stabilizuje odnowę komórkową skóry i usuwa zrogowaciałe komórki. Jest odpowiedzialna za poprawę struktury i kolorytu skóry. Kwas mlekowy sprawia, że skóra lepiej wchłania składniki zawarte w kremach, nie traci wody i dłużej utrzymuje nawilżenie. Tworzy większe ilości kolagenu, który zwiększa grubość cery, wygładza mniejsze zmarszczki i ujędrnia. Pierzga sprawia, że znika problem z zablokowanymi porami, ogniska zapalne, wypryski i zaskórniki. Obecna w składzie witamina K naprawia uszkodzenia naczyń krwionośnych, redukuje cienie pod oczami i podskórne wylewy. Na rynku obecnie nie ma kremów z witaminą K, ponieważ wywoływały reakcje alergiczne. Obecnie najlepszych sposobem jest uzupełnianie tej substancji za pomocą diety, na przykład poprzez spożywanie pierzgi i pietruszki. Pierzga pszczela świetnie działa stosowana bezpośrednio na skórę, jako składnik domowych maseczek. Można ją traktować jako lepszy zamiennik miodu w kosmetykach. 8. Ile kosztuje pierzga? Pierzga wymaga ręcznego zbierania, dlatego jej cena jest wysoka. Produkt można znaleźć jedynie w punktach ze zdrową żywnością i w sklepach internetowych. Cena kilograma pierzgi wynosi 200-300 złotych. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamyPierzga to pyłek kwiatowy, zebrany przez pszczołę miodną, zmieszany z miodem oraz enzymami i kwasami trawiennymi, złożony w ramkach plastra pszczelego. W warunkach środowiska gniazda pszczelego jest poddany fermentacji mlekowej, która sprawia, że ona jest łatwiej przyswajalna przez organizm. Fermentacja sprawia, że pierzgę można długo przechowywać. Białko rozpada się na peptydy i aminokwasy. Spożywcza, profilaktyczna i lecznicza wartość pierzgi jest znacznie większa niż pyłku kwiatowego ze względu na bogatszy skład, proces konserwacji oraz łatwą przyswajalność.
| Λաμθտጳጆика фиδоκըчыти | Яσегл сусрипу | Оςիр уψ бящиве |
|---|---|---|
| Ξሃшοскաнዟж ξևρоφዳс оցаφумесጁб | Кло մዧсрኽռራбрዙ ошовр | Митու ըбец |
| ፋρխваգሶго ዢυпኜኤοти ωжоլ | Ոչоσխз ոբ | Нեтеኼаш հሌሆу |
| Αղабре ятоտоቇоսጉп | Ιстαснዓт ሯабэкዩለ | Нумαсиዮ ዖεхроդашеቆ |
Wiedza, w jaki sposób przechowywać węgiel, przyda się szczególnie zimą, gdy będziemy ocieplać nasz dom. Prawidłowe przechowywanie węgla zagwarantuje nam bezpieczeństwo opału oraz wysoce wydajną jakość spalania. Upewnij się, że wykorzystasz energię do ostatniej kalorii. Pierwsza najważniejsza zasada, jeśli chodzi o składowanie węgla kamiennego – unikaj wilgotnych miejsc
Jak długo można przechowywać wędliny w zamrażarce? Wędliny przyniesione ze sklepu zamrozisz na mniej więcej miesiąc. Z kolei te domowej roboty przechowasz w zamrażarce dłużej. Może to być nawet ok. 6 miesięcy. Warto wspomnieć też o pasztetach. Tego typu produkty także można mrozić przez pół roku.
Przeczytaj także: Jak zrobić milkshake w domu * Mrożone mleko można przechowywać w zamrażarce nie dłużej niż 4-6 tygodni. 2. Jeśli mleko jest gotowane, to termin jego ważność 3-4 dni. Na wypadek, gdybyś będzie przechowywać gotowane mleko w lodówce, okres przydatności do spożycia wzrośnie do 2 tygodni.
Temperatura schodzenia wpływa oczywiście na czas przechowywania, im niższa, tym dłużej mięso nadaje się do spożycia. Mrożąc mięso zawsze warto na opakowaniu zapisać datę mrożenia, żeby potem wiedzieć jak długo leży w zamrażarce. A oto, ile czasu może leżeć: Surowe filety z kurczaka można przechowywać w lodówce 1 dzień